De Douro.

Valladolid is een leuke stad. Als je in de buurt bent, moet je zeker eens langs gaan. Maar kom hier niet speciaal voor naar toe. Vanaf onze overnachtingsplaats in Cubilus de Santa de Marta, is het een klein kwartiertje. Een heerlijk gezellig drukke stad. Met een paar parkeergarages in het centrum, als je ze kan vinden, is het goed parkeren. Niet echt veel bijzonders over te vermelden. ‘s Avonds op de camping gegeten, samen met een Nederlander die op de terugreis was met zijn camper en alleen de reis maakt naar familie in Lissabon. We waren de enige gasten in het restaurant, maar de televisie stond natuurlijk wel aan. Dat is hier heel normaal.

Tordesillas ligt iets zuidelijker, een klein plaatsje met veel historie. Een kort bezoekje waard en daarna op bezoek bij één van de mooiere kastelen die we gezien hebben in Medina del Campo. Prachtig gerestaureerd. De Douro loopt door vanuit Spanje naar Portugal.

Na een paar dagen in Spanje te zijn geweest gaan we nu toch naar Portugal. Voor we het weten zijn we na Zamora bij San Martin del Pedroso de grens gepasseerd. Ook daar is helemaal niets meer van te zien. Doorgereden richting Bragança en via allerlei omwegen naar Mirandela, waar we camping hebben gevonden. Het weer is inmiddels aardig opgeknapt en dan komt ook het vakantiegevoel ook snel weer naar boven. De omgeving is geweldig mooi, bergachtig, de hellingen vol met amandelbomen en olijven. Daar tussen door grote velden met druiven.

Overal zijn wegenbouwers bezig om snel [tol] wegen aan te leggen, dit gaat ten kosten van het landschap en de leuke, slingerende nationale wegen, die zeker niet druk zijn. Op de tolwegen zie je nauwelijks verkeer, zeker ook in deze tijden veel te duur. Je moet echt moeite doen om van de tolwegen af te blijven, maar dat komt ook omdat de kaarten van de navigator, nog niet zijn aangepast en de tolwegen vaak de plaats innemen van de N-wegen. Lastig dus.

We hebben de omgeving ruimschoots verkent. Chaves, Bragança, Torre de Moncorvo, en Mogadouro hebben we uitgebreid bekeken. Steeds historisch, authentiek, sfeervol, maar ook steeds weer heel verschillend. Van boeren met ezels en paard en wagen tot stille bijna verlaten gebieden die op zich heel mooi en veelkleurig zijn. We dachten dat het Scandinavië rustig was met het verkeer. Hier in noordoost Portugal is het nog heel erg rustig.

Als je door een klein dorpje rijdt, is er kan dat je achteruit het dorp weer moet verlaten. De weg is opgebroken, er wordt geladen en gelost, er staat een bouwkraan op de weg. Er zijn zo weinig de straten en ze zijn zo smal, wel leuk maar ook soms lastig. Drie keer steken om de bocht om te kunnen rijden … Tja en het is echt waar, het lag niet aan mijn stuurkunst. De spiegels inklappen omdat je anders niet door de straat heen kunt, zijn hier geen uitzondering. De werkers en bewoners zijn behulpzaam en vriendelijk. We komen er wel uit, ook al is het met handen en voeten ….
Tot slot, het is hier heerlijk kersen eten. Tot een volgende keer. Morgen vertrekken we richting Braga, naar de kust.

Costa Verde.

Het weer is dreigend als we vertrekken. Zodra we de bergen in rijden gaat het ook wat regenen. We rijden deze rit naar de kust opnieuw geheel via binnenwegen en gaan boven langs door de bergen. Het zicht is soms minimaal en de temperatuur daalt naar de 15 graden. Dat is weer even wennen. De eerste gedachte die in ons opkomt is “we hebben de verkeerde afslag” genomen, we rijden in Noorwegen. Maar niets is minder waar.
Al rijdend naar het westen wordt het drukker op de wegen. Het landschap veranderd. Veel druivenstruiken, cipressen, sinasappel en citroenbomen, je komt hier alles tegen. Het verkeer wordt ook drukker. De woningen zijn modern, kleurrijk en meestal goed onderhouden. Een geheel andere cultuur en natuur op een relatief kleine afstand.
We rijden Braga voorbij en betrekken een mooi plekje op een camping bijna op het strand. Omdat er ook nog een golfbaan ligt tussen de zee en de camping lopen wij onder de golfbaan door, door een tunnel gemaakt van grote rioolbuizen Æ 200.
Het water is in zee nog te koud om te gaan zwemmen, maar een “stevige” strandwandeling gaat er ook wel in. Natuurlijk hebben we vandaag ook weer kennis gemaakt met de heerlijke kersen.

Barcelos, Bom Jesus en Braga

Op de helling, 5km ten oosten van de stad Braga ligt de pelgrimskerk Bom Jesus do Monte. Brage is de religieuze hoofdstad van Portugal en ligt aan de zuidkant van de Minho. We gaan hier eerst naar toe omdat het weekend altijd druk is. Nu valt dat ons best mee. We kunnen met de auto naar boven op de berg rijden, waar de kerk staat. Prachtige bouwwerken en een mooi park.
Nu is het zo dat de entree juist van beneden het mooist is te zien. Een enorme trappenpartij, synchroon opgebouwd van maar liefst 1000 treden .. Wij dus naar beneden, de foto’s laten zien dat het echt een mooi gezicht is. Helaas kan ik de foto’s nog niet uploaden, daar is de snelheid van het netwerk niet voldoende voor.
Eenmaal beneden aangekomen, een korte pauze en daarna weer netjes omhoog geklauterd. Inmiddels is het gezellig druk geworden. We zijn niet alleen en dat maakt het wel gezellig.

We gaan de stad Braga zelf niet in, maar kiezen voor een bezoekje aan Barcelos, ongeveer 15km naar de kust toe.
Daar wordt, wekelijks op de donderdag, één van europa’s grootste markten gehouden. Helaas is het vandaag geen donderdag, maar we zijn wel even op bezoek geweest in het stadje. Jullie weten toch nog wel het verhaal van de kraaiende haan en het geluk van de veroordeelde pelgrim? Juist ja, dat was in deze stad. Inmiddels hebben we een reuze plensbui op ons dak gekregen. Zo is het mooi weer, zo is het regen. Dan maar met de plu de stad in.
Het plein waar we parkeren is enorm groot, nu is parkeren geen probleem, maar donderdags wordt hier de markt gehouden. Nu staan er enkele kraampjes en kopen wij enkele souvenirs … ja ja, echt waar.
Op de camping weer aangekomen is het ook slechter weer geworden en is het stevig gaan waaien. Dat is meestal niet zo’n succes met de tent, dus alle scheerlijnen en haringen uit de voorraad gehaald en de zaak op scherp gezet. Samen met de buren duidelijke afspraken gemaakt wie welke tent als eerste uit de boom gaat vissen.
In de nacht is de wind gaan liggen en ‘s morgens was het het mooiste weer, geen wind en een stralende zon. Duidelijk is dat beide tenten [gelukkig] zijn blijven staan.

Inmiddels heb ik de truc moeten toepassen door op de tolwegen, niet te betalen en via de automatische betaalpoort te rijden. Niet zo netjes natuurlijk, maar ik heb niet zo’n mooi kastje kunnen kopen, zoals eerder beschreven, waarmee je kan betalen. Plotseling zaten we op zo’n euro-weg en was er geen ontkomen meer aan. Als je langs Porto rijdt heb je geen kans, tenzij je helemaal door de stad gaat en dan nog kom je er weer op … Tot twee keer toe is het “misgegaan”. Maar afwachten wat de schade is. Volgens de “verhalen” en “betrouwbare” bronnen zou dat mee moeten vallen.

In de omgeving van Aveiro spotten we nog een aantal traditionele vissersboten, met een mooie geschilderde boeg, met soms pikante afbeeldingen. Inmiddels zijn dat er slechts een enkele meer. De meeste zijn vervangen en nu ook voorzien van een naam en nummer en een buitenboordmotor. De vissers kwamen net terug van de baai, net ten noorden van Aveiro en waren de buit aan het uitladen. Die wordt gelijk doorverkocht aan de handel.

Later op dag aangekomen zijn we gearriveerd op een boerderijcamping in Ferreira do Zêzere, circa 50km ten zuiden van Coimbra. In deze omgeving is hopelijk weer voldoende te zien. Maar dat is voor een ander moment. Eerst de tent opzetten, dan kan die nog wat drogen en dan een lekker glaasje … Portugese wijn.