De volta para casa.

Weer thuis. Na een mooie rit dwars door Frankrijk zijn we weer veilig thuis aangekomen. Altijd weer een weemoedig moment. Een groot huis, alles moet je zoeken ....

Er is veel over Portugal te vertellen. Wij zijn veel ervaringen en verhalen rijker. Het is een mooi land. Erg gevarieerd, vriendelijke mensen, heerlijk eten, betaalbaar, prachtige en rustige wegen, leuke steden, oud en nieuw. Nare tolwegen, maar die moet je mijden!

Het weer was mooi, soms een bui, een stevige bui, soms een heel stevig bui, maar over het algemeen was het goed.

Om alleen RN, C, D, B enz enz. te rijden kost je minimaal de dubbele tijd van de bekende tolwegen. Die zijn echter erg saai en zo zie je vele malen meer en kan je stoppen als je dat wilt.

Inmiddels hebben we op de kilomerteller 7700 afgelezen, kilometers die zijn afgelegd de laatse [ruim] vier weken. Het was voor ons de moeite waard.

Op het moment dat we bij een historisch plaatsje kwamen, bleef de auto vaak buiten aan de rand van het dorpje staan. Lopen zie je meer en we hadden alle tijd. Vriendelijke mensen, bijna altijd wel een groet of de aanstalten voor een verhaaltje. Er wordt buiten de toeristische gebieden niet veel anders dan Portugees gesproken. Ook dat heeft z’n charme. Ook op die manier krijg je alles wat nodig is, of dat nu in de garage of in een restaurant is.

Inmiddels is het werkzame leven weer aangevangen. De eerder genoemde woensdag is ook weer voorbij. De vele honderden mailtjes zijn geparkeerd en veilig opgeborgen. De belangrijkste contacten zijn weer gelegd. Altijd weer fijn om dierbaren weer terug te zien.

Het werk wacht weer. Er is de komende periode nog veel te klussen en het is weer afwachten waar een volgende reis naar toe zal gaan.

Weinig lezers hebben een reactie op de blog achter gelaten, dat zal de tijdsdruk wel zijn. Voorlopig gaan we deze site nu sluiten. De foto’s staan er allemaal op. De route wordt nog bijgewerkt, dan is ook deze klus weer geklaard. Bedankt voor het meereizen.

Een hartelijke en lieve groet vanuit Hardinxveld.

Obrigado pela leitura junto e ter empatia. Adeus. Jan

Clermont Ferrand

Via de Costa Brava, de diverse vaak al drukke kustplaatsen rijden we naar Perpignan, naar Beziers om daarna via de A75 richting Clermont Ferrand te rijden. Het is rond de dertig graden, heerlijk weer. We landen op een camping net te zuiden van Clermont Ferrand, in het vulkaangebied in de Auvergne. Als de tent staat, komt er een onweersbui. [herstel: komen er onweersbuien, de gehele nacht lang en heel veel wind!]. Gelukkig kunnen we daarna nog even genieten van een welverdiende rust, vinden wij zelf]t. Maandag vertrekken we weer verder richting h u i s.

Het zal wel weer wennen worden, dat weet ik wel zeker. Maar het is ook weer fijn de mensen thuis en op het werk te ontmoeten.

Maar dat is pas woensdag!

Barcelona

Barcelona, daar kan je boekwerken over schrijven. Die zijn dan ook geschreven. Als ik nog eens tijd krijg [later misschien], ga ik er zeker meer over lezen. Interessante stad!
Nadat we met de trein vanuit Calella naar het centrum zin vertrokken met de trein staan we rond tien uur al op het plaça de Cataluna. Het middelpunt tussen de oude stad en Eixample. De eerste kennismaking was met het Casa Mila, La Pedrera en daarna de plaça de Sagrada de familia en plaça de Gaudi.
De naam is gevallen “Gaudi”. Overal in de stad kom je bouwuitingen tegen van deze persoon, die overigens begraven is in de zojuist genoemde kathedraal. Aan deze kerk wordt nog steeds volop gebouwd. Vier enorme bouwkranen staan rond de kerk om zowel te renoveren als het bouwwerk af te maken wat Gaudi ooit heeft bedacht. Ooit hebben we uren gewacht bij het museum van het Vaticaan, De rij die voor deze kerk staat was bijna net zo lang … Omdat we plannen hebben hier nogmaals terug te komen, gaan we vandaag alleen maar “kennismaken” met deze stad.

We slenteren over de Les Rambla, maar vooral ook in de straatjes er achter!! Er is een zeer grote Mercado, waar je vis, fruit, drankjes, groten, vlees enz kan kopen en direct ook ter plaatse kan nuttigen. Een leuke bedoening!!
Natuurlijk komt ook de kathedraal van Barcelona aan de beurt, waar we nog net kunnen genieten van een optreden van een gospelkoor uit ?? Ze zongen verdacht goed Nederlands … Misschien komen we er nog wel achter. De leuke, aparte, kunstzinnige en antiek winkeltjes zijn ook het bezoeken waard. Kunstenaars en musici oefenen op elke hoek van de straat.
Jammer genoeg kunnen we ondergrondse stad niet bekijken wegens tijdgebrek. Nog snel even wat eten, teruglopen naar het station en nog een uurtje treinen, een half uur teruglopen naar de camping [onderweg nog wel een “Sangriaatje” meegepikt op een terrasje in de Calella en daarna waren we al gauw17 uur “in bedrijf“. Tijd om de oogjes te sluiten, de voetjes te laten rusten. Morgen wacht een lange trip richting het midden van Frankrijk. Welterusten en groet.

Naar de Costa Brava

Vanuit het berggebied Estrela in Portugal verplaatsen we ons naar het Spaanse binnenland. Via Ciudad Rodrigo, Salemanca naar het gebied ten noorden van Soria. Het is stil. Stil in het landschap, stil op de wegen, stil in de steden en dorpen, het is stil met bouwactiviteiten en het is ook stil op de camping die we vinden in Valdeavellano, midden in een nationaal park. De camping is wel open, maar we zijn de enige bewoners. Heel veel prachtige plaatsen, mooi zwembad, maar geen gasten.

Een dag de omgeving bekijken is het minste wat je hier moet doen. Wij kiezen voor een bezoek aan de Lagune de Negro de Urbion. Gezien de naam moet dat iets bijzonders zijn. We passeren eenvoudige authentieke dorpjes. Alsof je in de middeleeuwen bent teruggekeerd. Prachtig. Op het eerste gezicht lijkt het er op dat er niemand meer woont, maar bij nadere inspectie blijkt er zelfs nog een supermarkt die open is. Daar moet je echter niet je brood halen, want dat is bij de bakkerij. En ook die vinden we. Altijd leuk om in die dorpjes rond te dwalen. Uiteindelijk vinden we ook het bedoelde meer. Eerst met de auto stijl omhoog en als laatste nog ruim twee kilometer, nog steiler, omhoog lopen. En dan …een leuk klein meertje met er omheen steile bergkammen. Bijzonder is dat de bergkammen zo omhoog zijn gekomen, de vroegere gletsjers zijn gesmolten en er uiteindelijk nog een klein meertje is overgebleven. Een mooie dag met klimmen en klauteren, rijden en dwalen in dit deel van Spanje.

Als we hierna weer doorreizen naar het oostelijk deel om vandaar naar het noorden te reizen, stoppen we uiteindelijk een kilometer of vijftig boven Barcelona. Nadat onze domdom ons bijna in het centrum van die stad had gebracht in plaats van ons er omheen te leiden, stoppen we in Calella op een camping midden in de Costa Brava. Dat is wat anders dan rust. Negentig procent jeugd. We krijgen een plekje aangewezen boven op de berg. De auto kan de helling net hebben, al gauw 30%. Eerst kon de auto niet bij de tent staan, geen plaats voor, iedereen had een parkeerplekje langs de weg naar boven, keurig genummerd maar een beetje kort van lengte. File parkeren op een helling van 30% is niet het dagelijkse werk en dan ook een erg klein plekje … , maar uiteindelijk toch een plaatsje gekregen. Voor campers en caravans gaat het hier niet lukken om naar boven te komen. Boven aangekomen, heb je een prachtig uitzicht over de stad, het strand en de Middellandse zee.
We hebben overigens helemaal geen last van de drukte gehad. Overdag slaapt de jeugd en rond twaalf uur ‘s nachts vertrekt iedereen naar de stad. Plaatsen die overigens heel gezellig zijn. Perfecte terrasjes en nog steeds aardige prijzen, ook al zijn die bijna het dubbele van die in Portugal, maar ja, dan ben je ook aan de Costa Brava!

Morgen gaan we er een stranddag van maken en of we hier langer blijven zullen we daarna wel zien. Het weekend komt er aan, en dan moeten we toch langzamerhand echt richting Nederland gaan vertrekken.

Toch nog even 50 kilometer terug gegaan. Met de trein naar Barcelona. We zijn zo dicht in de buurt …. Daar een volgende keer wat meer over. Groet en tot een volgende keer. Jan

Serra da Estrela

Dit berggebied bereiken we nadat we vanuit de Algarve naar het noorden zijn gereden via de IC27 en IP2 enz. Eerst was de gedachte nog om in Evora te stoppen, maar daar waren we al rond de middag. Wehebben dus beslotn deze “geplande” stop achter ons te laten. Toen we hier 6 jaar geleden waren hebben we deze omgeving uitgebreid bekeken. Een prachtig gloiend landschap met veel dorpjes in het wit. Passeen in een landschap met kurkbomen, olijven enz.

In het achterhoofd zat toch nog, ook al was het Vrijdagmiddag, een KIA garage op te zoeken, want het rijden werd echt onaangenaam en wat konden de gevolgen zijn als het fout ging... Vanuit Vila Real d Antonio zijn we langs de Spaanse grens naar boven gereden. Heerlijk via de “binnendoor” wegen. Ook al duurt het dubbel zo lang qua tijd, je rijdt door alle dorpjes heen en ziet veel veel meer van het landschap, de streek en eventualiteiten die op je pad komen. Natuurlijk rijden we ook weer in de Euroval. Zomaar ineens zijn doorgaande wegen voorzien van automatische elektronische tolheffing. Je bent echt niet in de gelegenheid om een kaartje, kaste oid aan te schaffen. We zijn minimaal weer twee van deze tolpoorten gepasseerd, de effecte zien we wel …

In Guarda hebben we een garage geevonden, dachten we. Helaas was deze garage geen KIA-dealer meer. Maar de bewuste baas wist dat er een nieuwe dealer was. Die is door hem gebeld en er wordt beloofd dat ze in die werkplaats zullen wachten totdat we komen. In het Portugees de weg uitgelegd, de straat en het nummer opgeschreven en wij op weg. Nu bleek het nummer geen huisnummer, maar een nummer behorend bij de straatnaam. Dat is mooi pech .. Domdom helpt ook niet verder.
De straat was erg lang, de stad druk, het was inmiddels half zes in de avond. En ja hoor, uiteindelijk gevonden, blijkt het echter alleen een showroom. Nog een paar keer gevraagd en ja hoor gevonden. Hij was bereid even te rijden en al heel snel heeft hij de diagnose gesteld. Een paar eenvoudige handelingen uitgevoerd. Als we thuis zijn ga ik zeker nog even bij mij eigen garage langs….. Het is allemaal gelukkig goed afgelopen. Uiteiindelijk en dat had niet lang meer geduurd, had het goed fout gegaan.
Met een warme handdruk en veel gepraat hebben we afscheid genomen en bedankt voor de service. Het heeft zelfs geen euro gekost, dat mochten we vooral niet doen. Ook hij was blij dat het zo was afgelopen.

We hebben een camping gevonden vlakbij Gouveia. Heerlijk stil, was het. Maar in de vroege morgenuren dachten de aanwezige gasten in een hondenkennel, op enige afstand hier vandaan, daar heel anders over. De geluiden dragen heel ver en soms werd het hinderlijk.

De omgeving is geweldig mooi en heel erg rustug. Op de hoogste berg, de Torre, die 1993 meter hoog is, hebben ze nog een torentje gebouwd, zodat het hoogste punt nu exact 2000 meter hoog is. Het is hier nog rustiger dan in Noorwegen, echt waar en op sommige punten qua landschap wat te vergelijken.
Het gebied staat ook bekend om kaas die hier gemaakt wordt van schapenmelk, de zogenaamde Serrakaas. Heerlijk. Gelijk maar wat van meegenomen natuurlijk. De schaapskuddes die je hier veelvuldig ziet hebben allen diverse herdershonden. Naar verluid zijn deze afkomstig van de wolven en worden nu in deze omgeving gefokt. Een paar puppies hebben we [bijna] ingeladen die te koop werden aangeboden. Helaas is er geen ruimte meer in de auto, naast schelpen, stenen enz enz.

Morgen gaan we richting Spanje, we zullen zien hoe de zaken er daar voorstaan. Portugal is een geweldig mooi, gezellig land met heel behulpzame, vriendelijke mensen, een prachtig wisselende natuur en daarnaast is alles zeer redelijk betaalbaar. Helaas hebben wij niet van het bijzondere weer gehad. Het zuiden was warm het midden en noorden was niet stabiel en fris voor normaal. De moeite waard voor een vakantie!! Voor nu even weer genoeg, even afwachten of er nog te schrijven valt de volgende week. Groet Jan.

Campingperikelen

Die Portugezen zijn soms rare snuiters. Zet er eentje op een camping van 1000ha groot. Zodra de tweede komt gaat die er direct naast staan en het liefst in de tentopening. Terwijl je zelf een eigen plaats uit kan zoeken!! Bijzondere vertoningen. Wij staan helemaal alleen achteraan op de camping, op een heuveltje, eigenlijk een duin, lastig om in te rijden, want je staat in mulle zand, waar je niet op eigen kracht uitkomt. Dus om ons heen is het rustig. Waarschijnlijk rijden ze met een caravan ook maar één keer per jaar achteruit….

Maar er zijn veel meer mooie en leuke dingen waar te nemen. Zo rond de klok van 10.00 uur vertrekken de aanwezigen naar het strand om rond de klok van één uur weer terug te komen. Dan worden massaal de vuren opgestookt in een kurkdroog bos om er een lekker visje op te roosteren. Dat riekt heerlijk. Daarna moet er gerust worden, ook wel siësta genoemd en rond een uur of vier vertrekken de aanwezigen weer naar het warme zand. Overigens hebben we hier heerlijk hoge golven en een watertemperatuur van minstens 20 graden. Daarna worden de vuren weer opgestookt, eerst met droog sprokkelhout en dennenappels en daarna met een enkele brok houtskool. Bij het aansteken zijn er vlammen van wel een meter hoog. Zouden er daarom zoveel bosbranden ontstaan in Portugal? Wij vinden het maar een gevaarlijke situatie.

Er zijn ook veel mieren in verschillende grootte aanwezig op ons staanplaatsje. We hebben het geluk dat er een route van relatief kleine mieren door de tent loopt. Ze gaan alleen maar eten halen en komen bepakt en bezakt weer terug en kruipen tot op dit moment nergens in, behalve in de witte waterkoker, die zit steeds vol zit met deze diertjes. Het is één onafgebroken stroom van hardwerkende dieren..

Als er een Portugees een staanplaats heeft gevonden blijft hij hier vaak voor langere tijd. De plek wordt schoongeveegd met een veger en de randen, ophopingen van zand, worden afgeschermd met rijen dennenappels, keurig in het gelid. Zo ontstaan een mooi plaatsje, vrij van naalden uit de bomen en kan er rond de plaats goed gepoederd worden tegen de mieren. Alles staat gewoon buiten. Niets is er op ingericht dat het mogelijk ook eens zou kunnen regenen. Met de inrichting van je plekje ben je dan wel een dag bezig ….

Morgen breken wij hier weer op. Dan kan een ander weer zijn geluk gaan beproeven van ons ongerept stukje zandduin…. Tot de volgende keer!! Groet Jan.

De tijd vliegt

Plannen veranderen soms per minuut. Dat wordt wel eens als verwarrend ervaren, maar ja …. Na de eerste file van de vakantie, zover ik me herinneren kan, in Lissabon, zijn we afgezakt naar het zuiden. Via omvangrijke plantages van kurkeiken en sinaasappelbomen rijden we de Algarve binnen. Het landschap glijd aan ons voorbij, mooie heuvels, witte huisjes. Inmiddels zijn we de “geplande” camping gepasseerd. De temperatuur is gestegen naar de 42 graden en eigenlijk trok de zee op dat moment net iets meer. Dat wordt vast niet vreemd gevonden.
We rijden helemaal naar de zuidoostelijke hoek van Portugal op de grens met Spanje. We zijn in Vila Real de St Antonio.
Een eenvoudige gemeente camping direct aan zee gelegen, vijf minuutjes lopen. Heerlijke golven en een goede watertemperatuur om wat af te koelen.

De eerste weken had natuur en cultuur, steden, kloosters, kerken en historische plaatsen de overhand. Nu gaan we een paar dagen van het strand genieten.
Opnieuw dus de planning iets aangepast. We blijven hier tot [waarschijnlijk] vrijdag en rijden dan in één keer een heel stuk weer naar boven om het weekend in de berggebied van Portugal te blijven.
Voor iemand die de plats Vila Real zoekt op de kaart, daar zijn er misschien wel 20 van in Portugal die deze naam hebben. Dat is overigens wel lastig voor onze domdom, die wil weten welk gebied je bedoeld en dat weten wij dan weer niet.
Overigens hebben wij wel de laatste kaarten, maar niet de laatste informatie over tol wegen. Als je tolwegen kiest om te negeren, heb je vaak kans om daar toch weer op terecht te komen. Als de administraties zijn gekoppeld dan hebben we nog al wat brieven uit Portugal, thuis te verwachten vrees ik.
Verder hier geen echt nieuws te melden. Misschien nog dat ik vanmorgen onder de auto heb gelegen om toch te proberen het vreemde geluid te lokaliseren wat bij de achteras of het wiel vandaan komt. De auto leegruimen natuurlijk, want de krik ligt onderin …… [bedankt .. dat weet ik nu zelf ook].

Eerst de auto opgekrikt en die zakte de hele krik in de zandbodem weg, het lijkt wel een groot gat hier beneden. Natuurlijk alle voorzorgsmaatregelen genomen en de auto maar op het verharde pad gezet. De voorlopige conclusie is de remschijf loopt aan. Bij elke omwenteling is het geluid hoorbaar en voelbaar als je draait aan het wiel. Gelukkig wordt er niets warm. Blijft nog over het wiellager, maar daar klinkt het niet na en moet meer een continue ratelend geluid geven toch? Nog adviseurs?? De as lijkt verder in orde, we proberen er maar mee door te rijden en eea kritisch te volgen …

Verder gaan we gewoon lekker van het strand en lekker dingen genieten.
Groetjes Jan.

Lisboa

Naar Lissabon.
Als we inpakken is het gelukkig droog geworden. Het waait nog wel stevig, maar dat hoort er bij. De camping waar we hebben overnacht is in handen van twee [ex]Nederlanders .Een leuke kleine camping voor relatief weinig geld. Alles er op en er aan, maar het zwembad werd alleen gebruikt door de huisschildpad.…
We hebben inmiddels ook kennis gemaakt met een aantal kleine locale restaurantjes, waar we heerlijk hebben gegeten. Dat is een leuke onderneming, als je weet dat er alleen Portugees werd gesproken en ik dat niet spreek en versta. Handen en voeten en veel lachen. We hebben heerlijk gegeten en gelijk kennis gemaakt met het gebruik, dat alles wat op tafel wordt gezet voor het voorgerecht, betaald gaat worden na gebruik. Dat vragen ze niet, ze zetten gewoon heerlijke dingen neer !!!. Maar het hoofdgerecht was ook echt heerlijk. Neem het er maar van, want voor de prijs behoef te het niet te laten.

We vervolgen de weg nar Lisboa. Vreemd eigenlijk dat je namen in een ander land gaat veranderen. Ik blijf in Portugal,Frankrijk of Duitsland toch ook gewoon Jan en geen Joan, Jean, of iets dergelijks.... … of zie ik dat verkeerd?

Een kilometer of 50 voor Lissabon wordt het drukker, het gaat meer westers worden, de huizen worden mooier, de wegen breder, er komen meer verkeerslichten, en er wordt ook meer getoeterd als het niet snel genoeg gaat. Toeteren kan ik ook, dat is dus geen probleem.

De camping in het centrum van de stad [10 km vanuit het stadscentrum!!] is gelegen in een groot groen gebied, midden tussen de vele snelwegen, het vliegveld en nog veel meer evenementen die herrie maken. We vinden een leuke plek in het bos, op een helling, dus zoeken naar iets wat ongeveer horizontaal is. Het is dan nog niet vlak, maar wat wil je eigenlijk.
Een stevige wind is opgestoken, vannacht gaan de oordopjes in … want het is echt aanzienlijk en dan nog te bedenken dat ik [soms] al aardig doof ben [zeggen ze ...].

In Lisboa.
Een stalend blauwe lucht nodigt uit om naar de stad te gaan. We nemen de bus [lijn 714] die gaat om de 20 minuten en stopt voor de camping en in het centrum. Een ritje door de stad voor 1.75 euro en vast bedrag. Gemakkelijk en je bent gelijk in het hart van de stad.
Deze Vrijdag de 22 juni bezoeken we als eerste het gebied rond het Castello de São Jorge. Er druk met toeristen, maar het gebied is nog authentiek qua bouw en vorm van het staddeel.

Even terzijde. In 1755 is Lissabon getroffen door een forse aardbeving waardoor de stad voor een groot deel in puin lag. Deze beving is gevolgd door een vloedgolf [tegenwoordig hebben ze een mooiere naam], maar het effect was dat het grootste deel van de stad was verwoest. Ruim 100 jaar later was de stad weer geheel herbouwd. De wijk van het kasteel was niet verwoest, omdat dit hoger was gelegen. Reden dat zowel deze wijk als de wijk Alfama nog redelijk in originele staat zijn gebleven. Overigens oud, veel verwaarloost, klein, veel ook te koop, steile straatjes, maar oer gezellig. Hele kleine cafeetjes, winkeltjes en prijzen die de helft zijn van het overige deel van Lissabon.
Enfin deze twee wijken doorkruist, de schoenzolen bijna versleten en als laatste de wijk Baixa door gelopen [geklommen]. Het is stijl, veel trappen, maar allemaal wat strakker en meer geordend. Rond vijven worden de tafels gedekt op de weg gezet. Tijd om op dwingende manier de toeristen de koppelen aan één van de standaard menu’s. En dat allemaal nog steeds voor een redelijke prijs, maar die wel dubbel is tov van de prijs buiten Lissabon.
Dat laatste voor de statistieken en om het later nog eens te vergelijken.
We een kart gekocht voor bus, tram en metro, die 24 uur geldig is. Die gaan we Zaterdag gebruiken. Eens kijken hoe dat gaat werken, want die moet geactiveerd gaan worden in de bus, vanaf dat moment gaat de tijd tikken …

Voor nu weer genoeg. Tot een volgende keer. Groet vanuit Lisboa.

en nogmaals Lissabonn, wandelen, bussen en trams.
Vandaag maken we het ons nog iets gemakkelijker dan de afgelopen dagen. Toen hebben we erg veel gewandeld en gezien. Gisteren was de wijk Belem. aan de beurt. Weer een klooster, een kerk en musea voor verschillende onderwerpen. Die hebben we inmiddels welgezien. De ene nog mooier dan de andere. En echt waar het is de moeite waard om er een aantal te zien, maar soms wordt het teveel van het goede. De temperatuur gaat omhoog. Zo rond de 30 graden. De wind is er nog wel en daarom is het heerlijk toeven in de stad.
Het grote Mosterio, het eerder genoemde klosster is gebouwd als dank aan Vasco da Gama. De torre de Belem is gebouwd als eerste herkenning en verdedigingswerk als je naar Lissabon toen kwam via de zee De toren stond oorspronkelijk in het midden van de rivier. Dat is nu niet meer herkenbaar.

We hebben twee heel leuke restaurantjes gevonden,, één in Belem en één in Alfama die nog nauwelijks door toeristen worden bezocht. Heerlijk, een menu van de dag en je laten verrassen. Natuurlijk hebben we ons laten verrassen…

Het reizen met de bus gaat heel eenvoudig. Een vast bedrag per rit, waar je ook heen gaat. Omdat we een 24-uurs kaart hebben is dat erg eenvoudig, alleen maar inchecken en kaar is kees.
In Alfama staat de Santa Engrácia. Een van de mooiste monumenten van Lissabon. Hier is ook de graftombe te vinden van de fadiste Amalia Rodriques. Ze was ruim 50 jaar het symbool en vertolker van de fado muziek en maakte deze in de gehele wereld bekend.

De muziek is mooi, in het panteao hoorden we een aantal nummers. Het is soms droevig, dan weer gezellig, eenvoudig en ook kan het je weer in vervoering brengen. Verder kan is er niet zoveel van vertellen ha ha …

Vandaag zijn we door het parque Eduardo VII gelopen. Via de kilometers lange Avinada zijn we naar San Sebastião gelopen en daarna ook weer terug. Inmiddels is het zo’n 35 graden en het is mooi geweest in Lissabon. Een mooie stad, we hebben 5 wijken gezien, we denken de mooiste en ik heb een goede indruk van de stad gekregen. Gezellig, maar voorlopig genoeg. Het centrum is zeker niet extreem druk, wat vaak wordt gezegd, wel veel bussen, trams en taxi’s maar nauwelijks “gewoon” autoverkeer. Op de camping is er meer herrie van geluiden om ons heen.

Morgen is het plan om nog zo’n 200 kilometer naar het zuiden te rijden, dan nog een keer 60 km naar de zuid kust en dan moeten we a gaan denken hoe de terugreis moet gaan plaatsvinden, via oost Portugal of het westen van Spanje. Maar dan zijn we nog wel 5 - 7 dagen verder.

Een lieve groet aan de meelezers vanuit Lisboa. Até a vista!